Áfram stelpur

Það er ánægjulegt að á Íslandi skuli vera komið verðbréfafyrirtæki sem leggur áherslu á þau miklu tækifæri sem felast í mann- og fjárauði kvenna og auknu frumkvæði þeirra til athafna, eins og segir í hugmyndafræði þeirra Auðar-kvenna. Oft hefur mér verið hugsað til þess að íslenskt samfélag hefði verið öðruvísi ef konur hefðu haft meira um stjórn landsins að segja. Ætli Íslendingar hefðu verið meðal hinna viljugu þjóða sem studdu við innrásina í Írak ef kona hefði verið í sæti forsætisráðherra? Ég held ekki.

Í hugmyndafræði Auðar segir einnig að fjölmargar erlendar rannsóknir sýni fram á að fyrirtæki sem njóta aðkomu kvenna í lykilhlutverkum skili betri arðsemi þegar til lengri tíma er litið.  Auður Capital hafnar því viðhorfi að velja þurfi á milli fjárhagslegrar arðsemi og samfélagslegs ávinnings. Fyrirtækið telur einfaldlega að það felist fjárhagslegur ávinningur í því að taka samfélagslega ábyrgð.

Þetta líkar mér!

Auður Capital fær starfsleyfi

Reikisamningar milli símafyrirtækja

Um helgina lá leið mín vestur í Stykkishólm, er sú ferð í sjálfu sér ekki í frásögur færandi ef ekki væri vegna þessarar fréttar um útbreiðslu gsm-senda frá Vodafone. Þegar ég var komin langleiðina yfir nýju Vatnaleiðina á leiðinni vestur þá datt síminn minn út. Systir mín sem var með mér í bílnum er með númer frá Símanum og hennar sími var inni allan tímann.

Vodafone síminn minn kom ekki almennilega inn aftur fyrr en ég var komin langleiðina út á Þórsnes og inn í Stykkishólmsbæ. Þetta er að mínu mati ekki góð þjónusta og í raun algjörlega fáránlegt að  símafyrirtækin skuli ekki vera með reikisamning sín á milli þar sem Vodafone getur notað dreifikerfi Símans og öfugt þegar þannig stendur á.

 

Nýir gsm sendar settir upp

Glæpur gegn framtíðinni

Á hátíðastundum er því oftlega haldið fram að umhverfismál séu málefni framtíðarinnar. Því er ég ekki alveg sammála. Umhverfismál eru málefni nútímans, þau varða framtíðina rétt eins og öll mannanna verk en ef við förum ekki að bregðast við í umhverfismálum þá gæti það orðið of seint fyrir framtíðina.

Íslendingar hafa í gegnum tíðina stært sig af hreinu lofti, ómenguðu vatni og ósnortnu landslagi. Því miður getum við ekki haldið þessu fram af jafnmikilli sannfæringu í dag og fyrir aðeins 25 árum. Íslendingar eru að verða, og eru jafnvel orðnir, algjörir umhverfissóðar. Við mengum stöðugt meira,  í lofti, á láði og legi. Mörgum okkar finnst algjör óþarfi að hugsa um það hvaða vörur eru umhverfisvænar og hverjar ekki. Við ökum enn um á nagladekkjum að vetri, þó götur séu ruddar og hreinsaðar daglega þá daga sem snjóar. Við hikum ekki við að sækja um undanþágur frá mengunarkvótum okkar og nýtum þær undanþágur til hins allra ýtrasta án þess að roðna.

Í dag er „Dagur Jarðar“ eða „Dagur umhverfissins“ (sbr. mbl.is) - í dag vekja fjölmiðlar athygli á umhverfinu og því sem gæti flokkast undir umhverfismál. En hvar er þessi umfjöllun aðra daga, hugsa Íslendingar almennt um umhverfismál? Sumir gera það sjálfsagt, öðrum er alveg sama og velta þessum málum ekkert fyrir sér. Sem betur fer virðist þó sem umhverfisvitund almennings sé að aukast. Þar komum við, bloggararnir, sterk inn.

Á vefsíðu Staðardagskrár 21 á Íslandi, www.samband.is/dagskra21 segir í Orðum dagsins þann 9. apríl sl. „Bloggarar láta sífellt meira til sín taka í umhverfisumræðunni á heimsvísu. Í nýrri bandarískri skýrslu kemur fram að umfang netumræðu um sjálfbæra þróun hafi vaxið um 50% milli áranna 2006 og 2007. Framan af árinu 2007 snerist þessi umræða einkum um loftslagsbreytingar, en eftir því sem leið á árið færðist áherslan meira á afmarkaðri en reyndar nátengda umhverfisþætti, svo sem endurnýjanlega orkugjafa og sjálfbæra flutninga. Þá má lesa út úr netumræðunni mikla áherslu almennings á tengsl umhverfis og heilsu. Þetta kemur m.a. fram í miklum skrifum um eiturefni og um sjálfbæran landbúnað.“

Ástæða þessarar aukningar er augljós, það getum við lesið úr orðum dagsins frá 10. apríl þar sem fram kemur að plastrusl á fjörum Bretlands hefur aukist um 126% frá árinu 1994. Mannkynið mengar stöðugt meira og við verðum, beinlínis verðum, að fara að snúa þessari þróun okkur í hag. Annað er glapræði og í raun glæpur gegn framtíðinni.

Umhverfisviðurkenningar afhentar

Lögregluaðgerðir

Í gærkvöldi setti ég inn tvær færslur hér á bloggið. Annars vegar um prófkjör í Bandaríkjunum, þar sem ég taldi að dagar Hillary Clinton væru taldir (sem reyndist ekki vera) og hins vegar um það hvað það væri gott að fara glaður í háttinn. Þar hitti ég naglann á höfuðið, enda dreymdi mig mikið og í morgun komst ég að því að draumfarir mínar eru fyrir góðu. Í draumráðningabókinni minni segir eitthvað á þá leið að þeir sem hafi verið að ofsækja dreymandann muni fara halloka og dreymandinn vinni fullnaðar sigur! Það er gott.

Vöruflutningabílstjórar hafa ekki verið að sækja á mig og hef ég losnað blessunarlega við óþægindi af þeirra sökum. Í dag hef ég varla haft undan að uppfæra vefsíður til að fá nýjustu fréttir og aukafréttatími RÚV varði örugglega lengur en þeir sjálfir áformuðu. Ég verð að viðurkenna að ég á erfitt með að ákveða hvort ég standi með bílstjórum eða löggunni í þessu máli. Helst er ég á þeirri skoðun að báðir aðilar séu komnir út í öfgar sem mér líkar ekki við að sjá hér á Íslandi.

Mótmæli bílstjóra beindust í upphafi að hækkandi olíuverð en síðan bættust við kröfur um undanþágu frá reglugerðum um hvíldartíma. Ég get tekið undir að bensín- og olíuverð er allof hátt nú um stundir, en það er ekki íslenskri ríkisstjórn að kenna heldur mætti frekar benda á stefnu George W. Bush í málefnum Miðausturlanda. Þá er ég ekki viss um að ég sé sammála því að það eigi að draga úr kröfum um hvíldartíma hjá bílstjórunum. Eiginlega er það mér þvert um geð. Í vetur hefur verið mikið átak í gangi hjá Umferðarstofu þar sem ökumenn eru hvattir til að taka sér 15 mínútna hvíld frá akstri, enda er syfjaður eða sofandi ökumaður óendanlega hættulegur sjálfum sér og öllum öðrum í umferðinni.

Lögreglan á ekki mikla samúð hjá mér heldur eftir atburði dagsins. Miðað við þau myndskeið sem sést hafa á vefmiðlum þá gengu þeir fram af gríðarlegri hörku, sem að mínu viti á engan rétt á sér. Notkun þeirra á piparspreyi var tilviljunarkennd og virtust sumir lögregluþjónar ekki hafa annað að markmiði en að klára úr brúsanum á hvern þann sem fyrir varð. Það hlýtur að vera hægt að finna einhvern meðalveg sem er milli þess að yfirlögregluþjónninn gangi meðal manna og gefi þeim í nefið og þess sem við urðum vitni að í dag. Lögreglan verður að skoða sinn gang með opnum hug en ekki þeirri vissu að það hefði ekki verið hægt að gera neitt öðruvísi, eins og mig grunar að hún muni þrátt fyrir allt gera.

Íslendingar eru í eðli sínu friðsöm þjóð, það er ekki möguleiki í stöðunni að sitja þegjandi hjá á meðan samfélagið breytist í lögregluríki. Hér þarf að grípa inní af festu og ábyrgð og þeir sem þessu landi stjórna geta ekki fylgst með þessu úr fjarlægð, eða með bundið fyrir augu. Nú þarf styrka stjórn og ég treysti því að ráðherrar þessa lands muni taka þetta mál upp og koma í veg fyrir að hér verði lögregluríki í ætt við það sem við sáum í dag.

Gott að fara glaður í háttinn

Það er alltaf gott að fara glaður í háttinn. Nú undir nóttina þá kíkti ég aðeins á youtube.com og komst að því að bresku þættirnir „Britain's got talent“ eru aftur komnir á dagskrá. Í fyrra vann óperusöngvarinn Paul Potts eftir að hafa flutt hreint magnaða útgáfu af Nessun Dorma. Algjörlega magnaður flutningur hjá þessum manni sem leit ekki út eins og óperusöngvari, langt því frá!

Í fyrsta þætti ársins 2008 er annar snillingur á ferðinni, ungur drengur sem heitir Andrew Johnston, en hann söng Pie Jesu af slíkri snilld að mér vöknaði um augu og fann hvernig það hríslaðist um mig gæsahúð. Ótrúlega fallegur söngur hjá þessum 13 ára dreng sem hefur verið strítt frá því hann fór að syngja 6 ára gamall. En það var annar kappi, Craig Harper, sem gladdi mig nú undir nóttina. Hann kom með algjört snilldaratriði sem gerði það að verkum að ég horfði þrisvar sinnum og brosti hringinn í öll skiptin sem ég sá hann flytja sitt atriði.  Meira ætla ég ekki að segja, heldur leyfa þér að njóta þess að sjá kappann á sviðinu.

Úrslitastund

Það verður spennandi að fá af því fréttir í fyrramálið hvernig prófkjöri Demókrata í Pensylvaníu lýkur. Miðað við fréttir þá þarf Hillary Clinton að vinna yfirburðarsigur til að eiga möguleika á útnefningu flokksins. Það er í raun ótrúleg staða því fyrir um ári síðan þá leit allt út fyrir að Hillary myndi ekki verða skotaskuld úr því að hljóta útnefninguna. En á einu ári getur margt breyst. Miðað við þær takmörkuðu fréttir sem ég hef sankað að mér um slag þeirra Clinton og Obama þá hefur Hillary spilað illa úr þeim spilum sem hún hafði á hendi.

Klaufagangur og vandræði er meðal þess sem hefur dregið verulega úr trúverðugleika hennar og þar ber frásögn hennar af heimsókn til Bosníu hæst. Á www.youtube.com má sjá ótal myndbönd þar sem gert er grín að þessum ummælum hennar og mörgum öðrum eins og sjá má á myndbandinu hér að neðan. Því miður held ég að stríðið sé tapað fyrir Hillary Clinton, ég hefði gjarnan viljað sjá konu á forsetastóli í Bandaríkjunum en tek þó undir ummæli Barak Obama um að það skipti í raun engu máli hver taki við af George W. Bush, næsti forseti Bandaríkjanna verði klárlega betri kostur en hann.

 

First we'll take Copenhagen, then we'll take Berlin

Í síðustu viku bauð Icelandair uppá flug til áfangastaða sinna á helmings punktaafslætti. Ég er svo heppin að eiga nokkurt safn af slíkum punktum og ákvað að reyna hvað ég gæti til að nýta mér þetta kostaboð. Reyndi ég að sannfæra systur mínar um að koma með m.a. með því að nefna helgarferð til Berlínar. Engin slík ferð fannst en það varð úr að Sigrún sagði já takk og ég bókaði okkur í stutta ferð til Kaupmannahafnar um Hvítasunnuhelgina. Á vefsíðu Icelandair fann ég síðan ágætt hótel að ég held og þar var líka afbragðs gott tilboð í gangi.

Degi síðar hringir Bubba systir og segist hafa áhuga á að koma með, hún á punkta sem hún þurfi að nota og eftir tvær tilraunir tókst mér að fá staðfestingu á ferð fyrir hana. Samstarfskona mín sem bjó um árabil í Danmörku tók síðan að sér að hringja á hótelið og spurði hvort unnt væri að fá þriðja rúmið inní herbergið okkar Sigrúnar og reyndist það létt verk. Ég sendi síðan Bubbu staðfestingu á þessu og allt er klappað og klárt. Kvöldið eftir hringir Bubba í mig og er áhyggjufull: „Ég er að fara til Kaupmannahafnar," segir hún og ég heyri að hún er dálítið undrandi í röddinni. „Já einmitt," segi ég og skil ekki alveg af hverju hún er svona undrandi. „Hvert eruð þið að fara?" spyr hún og er enn eitthvað skrítin í röddinni. „Nú, til Kaupmannahafnar," segi ég og er ekki alveg að ná þessu. „Erum við þá ekki að fara til Berlínar?" segir þá Bubba og ég skelli hressilega uppúr.

Þá hafði Bubba talið það víst að við værum að fara til Berlínar og var ákaflega sátt við það. Hún ætlar samt að koma með til Kaupmannahafnar, þó hún hefði kostið að fara til Berlínar enda hefur hún, ekki frekar en ég, komið þangað. Við eigum það bara inni systurnar þegar næsta tilboð berst frá Icelandair, og við eigum betri tíma, þá skellum við okkur þangað en framboðið á ferðum til Berlínar var ekki nærri eins mikið og til Kaupmannahafnar og fól ávallt í sér fleiri daga frá vinnu en ferðin til Kaupmannahafnar, þess vegna varð Kaupmannahöfn ofaná!

Helgin

Helgin var góð eins og við var að búast. Fór til Akureyrar snemma á laugardagsmorgun til að sitja stjórnarfund KSÍ og hitta fulltrúa félaga á Norðurlandi. Alltaf gaman að koma í höfuðstað Norðurlands. Frábært veður spillti heldur ekki fyrir og fjallasýn úr flugvélinni var mögnuð. Fyrir norðan hitti ég mikið af skemmtilegu fólki, þar ber hæst Hönnu Dóru Markúsdóttur, sem á sæti í kvennanefnd KSÍ og svo hittum við líka þau hjón Erlu og Stefán sem slógu hressilega í gegn sl. sumar sem fylgdarfólk Evrópumeistara Þjóðverja í úrslitakeppni U19. Frábært fólk sem var virkilega gaman að hitta. Heimferðin gekk ekki alveg eins og áætlað var þar sem vélin sem við áttum að fara með suður bilaði fyrir norðan og við urðum að bíða eftir annarri vél úr bænum. Það gerði þó ekki mikið til enda gafst þar með tími til að kíkja skylduheimsókn í Bautann.

Þegar heim var komið brunaði ég beint í tvöfalt afmæli þeirra systra, Unnar Ýrar og Maríu Konráðsdætra. Þar biðu veisluföng eins og þau gerast best, gleði og glaumur. Frændi minn, Úlfar Garpur, var líka á svæðinu en ég sé alltof lítið af honum þessa dagana. Úlfar er alveg frábær 3ja ára gaur, hraustur og duglegur eins og pabbi hans - skemmtilegur strákur.

Eftir stutt stopp í afmælinu hentist ég heim enda stóð til að líta á tónleika með Samkór Kópavogs. Þeir fóru fram í Digraneskirkju og stóðu algjörlega undir væntingum. Virkilega skemmtilegur kór þarna á ferðinni og frábært að Kópavogur skuli eiga svona mikið af hæfileikaríku áhugafólki í tónlist. Með í för á tónleikunum voru þó nokkrir atvinnumenn í tónlist, stórkostleg hljómsveit undir stjórn Hjörleifs Valssonar og frábærir einsöngvarar sem þó voru aðeins þrír í dag en einn einsöngvarinn fékk óværu í röddina og treysti sér ekki til að syngja. Hún kom þó fram til þess að reyna í eitt skipti en fann að röddin var ekki eins og hún á að sér og stjórnandi kórsins, sem heitir Björn, leysti hennar hlut af stakri snilld. Flott hjá honum.

Í kvöld var síðan skylduáhorf á besta sjónvarpsþáttinn í íslensku sjónvarpi síðustu misseri Boston Leagal, þættir sem eru gargandi snilld að mínu viti. Það óvænta gerðist í kvöld að Alan Shore tapaði máli og reyndar fleiri lögmenn á stofunni í Boston og Danny Crane hélt sig nokkuð til hlés. Ég hef grun um að hann komi tvíefldur til leiks í næsta þætti nk. sunnudag.

Á morgun er síðan venjulegur vinnudagur, mánudagur, sem er einn besti dagur vikunnar að mínu viti. Þér óska ég góðrar vinnuviku.

Hroki eða karlremba?

Oftast nær reyni ég á horfa á Silfur Egils eftir hádegisfréttir á sunnudögum. Ef ég missi af þættinum kíki ég á hann á netinu og sortera þá út það sem mig langar að hlusta á - sá kostur verður æ oftar fyrir valinu. Á sunnudag horfði ég hins vegar á þáttinn með nokkurri athygli og áhuga enda margt að ræða á vettvangi íslenskra efnahagsmála. Í upphafi þáttarins voru mætt í stúdíó til Egils nokkrir mætir menn, Gunnar Smári Egilsson, Jón Magnússon, Jón Steindór Valdimarsson og Edda Rós Karlsdóttir.

Umræðurnar voru athyglisverðar þó ekki hafi allir þeir sem sátu við borðið verið sammála um greiningu á efnahagsástandinu. Einn þátttakandanna fannst mér tala öðrum fremur af mikilli skynsemi og yfirvegun um efnahagsástandið, en það var Edda Rós Karlsdóttir. Hún setti skoðanir sínar fram á yfirvegaðan hátt og greinilegt er að þarna fer kona sem hefur greinargóða þekkingu á efnahagsástandinu. Mér fannst hún tala af varúð um ástandið og færði hún góð rök fyrir máli sínu. Kannski hefur innlegg hennar skyggt eitthvað á þá sem voru með henni í þættinum því þrír af fjórum þeirra ágætu karla sem sátu með henni til borðs voru ósparir á að grípa frammí fyrir henni og koma sínum ljómandi hugmyndum á framfæri. Aldrei varð ég þess vör að Edda Rós gripi frammí fyrir þeim, enda ber slíkt ekki vott um góða mannasiði. 

Þegar leið á þáttinn óskaði Edda Rós þess að það yrði talað af ákveðinni virðingu um krónuna. Þessi beiðni hennar fór öfugt ofan í alþingismanninn Jón Magnússon sem hreytti í Eddu Rós að flokksformaður hennar hafi sagt krónuna vera ónýtan gjaldmiðil. Ég fékk ekki betur séð en Eddu brygði við þessar hreytur enda var hún í þættinum sem forstöðumaður Greiningardeildar Landsbankans en ekki annað.

Persónulega hef ég ekki hugmynd um hvar í flokki Edda Rós stendur, enda finnst mér það ekki koma málinu við. Ég veit hverra manna hún er og ég veit hver eiginmaður hennar er, og þykist meira að segja vita hvar í flokki hann stendur, en aldrei hef ég innt Eddu Rós eftir því hvar hún standi í pólitík, enda varðar mig ekki um það. Hún er hins vegar einn virtasti bankamaður landsins og hefur yfir að búa mikilli þekkingu á efnahagsástandi hinnar íslensku þjóðar. Miðað við ástandið eins og það er í dag þurfum við á slíku fólki að halda og Jón Magnússon setti beinlínis niður við hreytur sínar í garð Eddu Rósar Karlsdóttur í þættinum Silfri Egils á sunnudag.

Til hamingju Hólmarar

Þetta var algjörlega frábær leikur. Frá því ég bjó og starfaði í Stykkishólmi fyrir næstum 20 árum síðan hef ég fylgst með öðru auganu með körfuboltaliði Snæfells. Frammistaða þeirra í kvöld minnti mig um margt á liðið sem var í Hólminum veturinn 1989-1990 en það ár vann liðið sér þátttökurétt í efstu deild í fyrsta sinn. Það var mögnuð stemming meðal Hólmara það árið og fyrir mig var algjörlega ómetanlegt að fylgjast með samfélaginu hreinlega umturnast í körfuboltabrjálæðinga á einum vetri.

Þessum árangri hafa Hólmarar fylgt vel eftir og í vetur hafa Snæfellingar teflt fram stórkostlegu liði, það sýndu piltarnir í kvöld. Endurkoma þeirra í 4. leikhluta var eins og spennutryllir og sigurinn í framlengingunni var dísætur .

Til hamingju Hólmarar.

Snæfell í úrslit eftir frábæran endasprett