Tímamótaræða Sigurrósar

Sigurrós Þorgrímsdóttir, forseti bæjarstjórnar Kópavogs, flutti tímamótaræðu á málþingi Jafnréttisnefndar Kópavogs sem haldin var í Gerðarsafni í gær. Málþingið var haldið í tilefni af því að 50 ár eru nú liðin frá því að fyrsta konan á Íslandi varð bæjarstjóri; Hulda Jakobsdóttir í Kópavogi. Yfirskrift málþingsins var Ég þori get og vil! en orð Huldu sjálfrar Ég get gert allt sem karlmenn geta gert – og flest betur voru flestum þeirra sem tóku til máls innblástur í erindum sínum.

Eftir að Gunnar Birgisson, bæjarstjóri Kópavogs, hafði sett málþingið og þau Hulda Dóra Styrmisdóttir, Auður Styrkásdóttir og Halldór Halldórsson flutt erindi í tilefni af þessum tímamótum komu nokkrar málsmetandi sveitarstjórnarkonur í pallborð þar sem þær töluðu af miklum innblæstri.  Meðal þeira var umrædd Sigurrós Þorgrímsdóttir. Við skulum hafa það á hreinu að Sigurrós er sjálfstæðiskona (þó hún hafi upplýst það á málþinginu að amma hennar hafi setið í bæjarstjórn Reykjavikur á sínum tíma fyrir sósíalista) og hefur setið í bæjarstjórn í tvö kjörtímabil auk þess sem hún sat á þingi á síðasta kjörtímabili.

Sigurrós fór eins og aðrir frambjóðendur Sjálfstæðisflokksins í alþingiskosningunum í vor í prófkjör síðla árs 2006 og þar mátti hún sætta sig við það að missa af einu af sex efstu sætum listans. Sérstaklega er þetta athyglisvert þegar á það er litið að hún var á þeim tíma sitjandi alþingismaður flokksins. Í fjórum efstu sætum listans fyrir þingkosningarnar voru þrír karlar sem röðuðust eftir varaformanni flokksins, Þorgerði Katrínu Gunnarsdóttur.

Í pallborðsumræðunum sagði Sigurrós að þegar hún hefði undirbúið sig fyrir málþingið hafi hún m.a. skoðað grein sem hún skrifaði árið 1990 og fjallaði um jafnréttismál. Þá hafi hún lýst sig andvíga kynjakvótum og hinum svoköluðu fléttulistum. En þegar hún liti yfir farinn veg, nú 17 árum síðar, og gerði sér grein fyrir því hversu lítið hafi í raun áunnist þá gæti hún ekki lengur litið framhjá því að nú væri kominn tími til að taka upp fléttulista og kynjakvóta hvort heldur sem um væri að ræða framboð til sveitarstjórna eða alþingis eða setu í hinum ýmsu opinberu nefndum.

Þetta verða að teljast tímamót hjá konu sem samsvarar sig við Sjálfstæðisflokkinn sem hingað til, a.m.k., hefur ekki viljað heyra á það minnst að setja inn kynjakvóta eða hafa fléttulista á framboðum sínum.  Hlaut Sigurrós að launum mikið klapp frá fundargestum sem voru fjölmargir.  Ég sá það samt ekki hvort Gunnar bæjarstjóri klappaði, ef einhver hefur séð til hans þá væri gaman að fá af því fregnir.

 

Skandall, hneyksli eða hvað?

Bloggheimur og spjallverjar logar nú stafna á milli eftir að tilkynnt var um kjör á bestu leikkonu íslenskrar knattspyrnu sumarið 2007 á föstudagskvöldið.

Hólmfríður Magnúsdóttir var valin best. Valið kom á óvart og þótti mörgum gengið framhjá Margréti Láru Viðarsdóttur. Það getur vel verið að það hafi verið gengið framhjá Margréti Láru en þetta er engan vegin í fyrsta sinn, þetta er engan vegin í síðasta sinn sem stórum hópi (og þar með talið mörgum fjölmiðlamönnum) þyki gengið framhjá einni leikkonu í kjöri knattspyrnukonu ársins.

Gott dæmi um þetta er árið 2005 þar sem Blikinn Þóra B. Helgadóttir bar höfuð og herðar yfir aðra leikmenn deildarinnar. Þá var Valsarinn Laufey Ólafsdóttir kjörin best.

Það kom mér nokkuð á óvart að Margrét Lára hafi ekki verið kjörin besta knattspyrnukonan, en ég átti allt eins von á því að hún, Olga Færseth eða Katrín Jónsdóttir myndu hreppa titilinn. Hólmfríður er hins vegar frábær knattspyrnukona og á gott eitt skilið.

Hún var kosin best af félögum sínum í Landsbankadeildinni og það þýðir ekkert að þrasa yfir því. Margrét Lára á mörg ár enn eftir í boltanum og það er ekki nokkur vafi í mínum huga að hún á oft eftir að hampa þessum titli á komandi árum.

Kemur þetta á óvart?

Nei, ekki myndi ég segja það.

En ég óska bæði Degi og Guðmundi velfarnaðar í störfum sínum.

Nýr aðstoðarmaður borgarstjóra

Ekki gripnir upp úr grasinu!

Enn á orðheppni bæjarstjórinn í Kópavogi stórleik í stóra ritaramálinu. Eins og kunnugt er þá var góðkunningi Gunnars ráðinn til starfa hjá skipulagsdeild bæjarins og sinnti hann þar sömu störfum og ritari á sömu deild. Tvennt skildi að góðkunningjann og ritarann. Kunninginn er karl en ritarinn er kona og kunninginn var á svimandi launum og bónusum en ritarinn á taxtalaunum.

Þegar bæjarstjóranum í Kópavogi var bent á þetta sagði hann að svona menn eins og kunninginn væru „hvalreki sem ekki yrði ráðinn til bæjarins á neinum taxtalaunum“ tókst bæjarstjóranum að reita alla aðra starfsmenn Kópavogsbæjar til reiði. Bæjarstjórinn reyndi þá að klóra yfir skítinn með því að ásaka Samfylkinguna um hefnigirni.

Sú afsökun dugði ekki til. Nú hefur starfsmannafélag Kópavogsbæjar sent formanni Launanefndar sveitarfélaga bréf þar sem þess er óskað að farið verði yfir launataxta bæjarins (enda fást engir hvalrekar þangað á taxtalaunum). Að auki hefur stjórn starfsmannafélagsins fundað nokkuð um þessi mál, enda ríkir mikil reiði þar á bæ vegna orða bæjarstjórans. Í 24 stundum í dag bætir bæjarstjórinn gráu ofaná svart er hann segir „Menn eins og hann verða ekki gripnir upp úr grasinu og er hann hverrar krónu virði.“

Hvað á maðurinn við? Eru starfsmenn Kópavogsbæjar einhverjar liðleskjur sem liggja á meltunni eins og mjólkurkýr sem dregnar eru uppúr grasinu til að mjólka þær. Er bæjarstjórinn að meina það að starfsmenn Kópavogsbæjar séu almennt á of háum launum og að þeir séu ekki „hverrar krónu virði?“ Eitthvað segir mér að viðbrögð starfsmannafélags Kópavogsbæjar við þessum orðum bæjartjórans munu ekki verða minni en við þeim sem hann viðhafði um hvalrekann – kunningjann sinn.

Ekki góð laun í Kópavogi

Aumlegar afsakanir

Bæjarstjórinn í Kópavogi er ekki af baki dottinn þó hann hafi komist á sjötugsaldurinn á dögunum. Enn og aftur hefur hann í frammi níð og aðdróttanir í garð bæjarfulltrúa Samfylkingarinnar í bæjarstjórn Kópavogs, sem eiga sannast sagna í fullu fangi með að benda á valdníðslu og yfirgang bæjarstjórans í Kópavogi. Af nógu er þar að taka.

Síðasta útspil bæjarstjórans er að klóra yfir þá augljósu spillingu sem hann varð uppvís að er hann réði vin sinn, fyrrverandi bæjarstjóra á Álftanesi, til vinnu á skipulagsdeild Kópavogsbæjar. Þar vann bæjarstjórinn fyrrverandi samhliða ritara skipulagsstjóra að allskyns verkefnum sem til féllu. Þegar bæjarfulltrúar Samfylkingarinnar óskuðu eftir starfslýsingu Álftanesbúans og starfslýsingu ritarans kom í ljós að starfslýsingarnar voru næstum þær sömu.  Eftir nokkra mánuði komst ritarinn (sem er kona) að því að fallni bæjarstjórinn frá Álftanesi var á helmingi hærri launum en hún. Hafði hún í frammi eðlilegar umkvartanir vegna þessa, enda þau tvö að vinna að nærri því sömu verkefnunum. Bæjarstjórinn brá þá á það ráð að bjóða henni starfslokasamning sem hún þáði.

Þegar bæjarfulltrúar Samfylkingarinnar upplýstu að kjaramunur þessara tveggja starfsmanna Kópavogsbæjar væri 26 launaflokkar og 60 fastir yfirvinnutímar á mánuði hófst yfirklór sem vart á sér hliðstæðu. Fyrst sagði bæjarstjórinn að fallni bæjarstjórinn væri „hvalreki fyrir Kópavogsbæ sem ekki fengist til vinnu á venjulegum taxtalaunum“. Þegar það spurðist út að Starfsmannafélag Kópavogs hefði ýmislegt að athuga við þetta orðalag bæjarstjórans sem allt eins væri hægt að orða þannig að hinn fallni Áftanesingur hefði ekki fengist til bæjarins á þeim skítalaunum sem aðrir starfsmenn bæjarins geti sætt sig við (og eru sjálfsagt fullsæmdir af miðað við ummæli bæjarstjórans um ýmsar kjaradeilur sem orðið hafa á undangengum árum). Þegar það spurðist út þá byrjaði bæjarritari á að mýkja orð bæjarstjórans á þann veg að fréttastofur hefðu mistúlkað þau og bæjarstjórinn sjálfur bætti um betur um helgina þegar hann skrifaði grein í Fréttablaðið.

Gunnar bæjarstjóri reynir að slá ryki í augu bæjarbúa eina ferðina enn og talar um hefndir. Spurningin er ... hver er að hefna hvers? Er Gunnar ennþá sár vegna þess að bæjarfulltrúa Samfylkingarinnar bentu á að hann væri sannarlega vanhæfur til að fjalla um sölu á landi Glaðheima þar sem hann átti persónulegra hagsmuna að gæta en neitaði að hlýða því og hélt leynt og ljóst áfram að skipta sér af framgangi þess máls.

Það skyldi þó ekki vera?