Orkuverkefni á Norðurlandi

Iðnaðarráðherra hefur undirritað viljayfirlýsingu við þrjú sveitarfélög í Þingeyjarsýslu um aðgerðir til að stuðla að atvinnuuppbygginu sem byggir á nýtingu jarðvarma á svæðinu.  Markmið þeirrar vinnu sem fara mun fram í samræmi við yfirlýsinguna miðar að því að skapa þær aðstæður fyrir 1. október 2010 að hægt verði að ganga til samninga um uppbyggingu orkufreks iðnaðar í Þingeyjarsýslum.

Verkefnisstjórn skipuð fulltrúum sveitarfélaga í Norðurþingeyjarsýslum, Landsvirkjunar og iðnaðarráðherra vinnur að framgangi verkefnisins.

En munið að EKKERT hefur verið gert að mati sumra

Hver segir að EKKERT hafi verið gert?

Þeir sem hafa haldið því fram að EKKERT hafi verið gert í tíð núverandi ríkisstjórnar ættu að hafa í huga að gengið styrkist hægt og bítandi eftir að gjaldeyrisbraskarar voru stöðvaðir. Þeir sem hagnast á styrkingu krónunnar eru fyrst og fremst heimilin og fyrirtækin í landinu.

Gengisvísitalan ekki verið lægri síðan í júlí í fyrra http://www.visir.is/article/20100303/VIDSKIPTI06/577670230

 

Áreiðanleiki skoðanakannanna og ábyrgð fjölmiðlamanna

Nú rignir yfir þjóðina hinum ýmsu skoðanakönnunum með reglulegu millibil.  Því miður falla fjölmiðlamenn ítrekað á prófinu þegar kemur  til þess að meta áreiðanleika kannanna og túlka niðurstöður þeirra. Eitt það alvarlegasta er að fjölmiðlar - sumir hverjir - gera engan greinarmun á könnunum.

Sumir útvarpsmenn telja t.d. "kannanir" á vefnum eins og t.d. hjá Útvarpi Sögu og Bylgjunni þar sem hver getur setið við tölvuna og valið mörgu sinnum það sem honum líkar marktækar sem er náttúrulega af og frá.

Síðan eru kannanir fyrirtækja eins og MMR (http://www.mmr.is/) og Plúsinn (http://plusinn.is/) sem nota í úrtak sitt lokaðan viðhorfahóp og kannarnir unnar af Talnakönnun fyrir heimur.is sem birtast í blöðum eins og Frjálsri verslun og Viðskiptablaðinu sem eiga það sammerkt að virðast ekki gera miklar kröfur um svarhlutfall (birta á stundum niðurstöður sem byggja á fáum svörum og hafa því mikil vikmörk).

Kannanir frá þessum fyrirtækjum eru því marki brenndar að í þeim er ekki spurt ítrekað til þess að minnka hlutfall óákveðinna og þar með minnkað vægi Sjálfstæðisflokksins til þess að vinna gegn þeirri meginreglu að sjálfstæðismenn gefa sig fyrr upp í könnunum og þess vegna mælist flokkurinn ítrekað hærri í skoðanakönnunum en í kosningum.

Í gegnum tíðina hafa Fréttablaðið og Capacent gert þær kannanir sem komist hafa næst úrslitum kosninga - Fréttablaðið gerir kannanir með stórum úrtöku slembiúrtökum á skömmum tíma og Capacent blandar saman lokuðum viðhorfahópi sínum saman við slembiúrtök í gegnum síma og fær út stórt úrtak, t.d. 7000 nú í febrúar og birtir reglulega niðurstöður í Þjóðarpúlsi sínum sem fróðlegt er að skoða:

Þjóðarpúls frá því að meirihlutaríkistjórn Jóhönnu Sigurðadóttur tók við völdum:

Stuðningur við ríkisstjórnina:

• Júní 09 49%
• Júlí 09 48%
• Ágúst 09 49%
• September 09 47%
• Október 09 48%
• Nóvember 09 47%
• Desember 09 46%
• Janúar 10 50%
• Febrúar 10 47%

Athygli vakti að sömu fréttamenn sem sögðu í gærkvöldi að stuðningur við ríkisstjórnina hefði minnkað um 3% höfðu ekki orð á því um síðustu mánaðarmót að stuðningur við ríkisstjórnina hefði aukist um 4%!

http://capacent.is/Frettir-og-frodleikur/Thjodarpulsinn/Thjodarpulsinn/2010/02/05/Rikisstjornin-nytur-aukins-studnings-kjosenda/

Það mætti með réttu telja að aukinn stuðningur við ríkisstjórnarinnar væri einnar fréttar virði, sérstaklega þegar tekið er tillit til þess að ríkisstjórnin stendur nú í einhverjum erfiðustu verkum lýðveldistímans.

Aðalfréttin er auðvitað sú að fylgi ríkisstjórnarinnar hefur lítið breyst þrátt fyrir gríðarleg verkefni og greinilegt er að almenningur hefur enn trú á henni þrátt fyrir stanslausan áróður um annað.

 

Klapp á bakið

Síðustu þrjátíu ár eða svo hef ég verið á kafi í allskyns félagsstörfum sem flest varða knattspyrnu eða annað íþróttatengt. Lánið hefur leikið við mig í flestum mínum störfum þar sem ég hef undantekningarlaust starfað með hæfu, hugmyndaríku og duglegu fólki sem hefur haft sömu ástríðuna fyrir starfinu og ég. Það er mitt lán.

En alltaf öðru hvoru hef ég fundið fyrir því að nú sé nóg komið. Það sé tími til að draga línu í sandinn og segja hingað og ekki lengra. Það fer þó iðulega svo að þegar maður snýr við og þakkar fyrir samstarfið þá máist línan og eftir ákveðinn tíma fer maður að fá löngun á ný til þess að láta til sín taka. Og tækifærin til þess leynast víða.

Á dögunum kvaddi ég stjórn KSÍ eftir 8 ára starf og af þeim tímamótum klappaði knattspyrnuforystan mér á bakið og heiðraði mig með því að færa mér gullmerki KSÍ. Ásta B. vinkona mín varð sama heiðurs aðnjótandi degi á undan mér en þegar sú athöfn átti sér stað sagði hún stundarhátt við einhvern sem spurði hvort hún væri ekki á gulllistanum að „svona orðuveitingar væru bara fyrir gamalt fólk!“ Í því var nafnið hennar kallað upp.

Við Ásta erum oftast sammála en ekki í þessu. Mér finnst það mjög mikilvægt að það fólk sem enn er fullt af starfsorku fái klapp á bakið öðru hvoru. Það fái vitneskju um að það hafi unnið gott starf, jafnvel þó það hafi aðeins starfað í nokkur ár. Það eru nefnilega ekki margir sem sjá sér fært að standa í félagsstörfum í frítíma sínum um árabil eða þaðan af lengur. Fyrir allt gott sem fólk leggur af mörkum á það skilið klapp á balið.

Stundum er sagt að laun heimsins séu óréttlæti. Það má satt vera og ég er viss um að margir sem sinna störfum innan íþróttahreyfingarinnar hafa ekki hlotið það lof sem þeir eiga skilið. Ég vona að þetta hljómi ekki eins og ég sé með sjálfhverfuna en ég, prívat og persónulega, er ákaflega stolt af því að hafa fengið gullmerki KSÍ á dögunum og ég varð ekki minna stolt í kvöld þegar vinur minn Ólafur Rafnsson, forseti ÍSÍ, nældi í mig silfurmerki Íþrótta- og ólympíusambandsins.

Það er engin hætta á að ég sé að draga mig í hlé eða ætli að hætta afskiptum af fótboltanum eða íþróttum almennt. Ég hef alltof gaman af þessu til þess en ég vil hvetja þá sem eru í aðstöðu til þess að líta í kringum sig og kappa þeim á bakið sem eiga það skilið. Íþróttafélögin og þau félagasamtök sem viðkomandi starfar fyrir mun fá það margfalt til baka.

 

Kópavogur er minn heimabær

Mikið óskaplega þykir mér vænt um bæinn minn Kópavog. Eftir því sem mál verða furðulegri og furðulegri í bæjarpólitíkinni þykir mér bara vænna um bæinn og er enn staðráðnari en áður að búa hér lengi enn.

Það hefur sjálfsagt ekki farið framhjá neinum þeim sem fylgist með fréttum að mikil úlfúð er innan Sjálfstæðisflokksins eftir prófkjör þar um síðustu helgi. Ef allt hefði verið eðlilegt og normal hjá þeim hefðu bláliðar þanið lúðra sína, barið sér á brjóst og sagt að lýðræðið hefði sigrað enda metþátttaka í prófkjöri þeirra. En af því að niðurstaðan varð ekki eins og einn frambjóðendanna vildi sér hann prófkjörinu allt til foráttu, hallmælir þeim sem kusu, mótframbjóðendum sínum og sakar síðan liðsmenn annarra flokka um að hafa áhrif á niðurstöðu prófkjörsins.

Á bæjarstjórnarfundi sem fór fram í dag var nokkur galsi í mannskapnum, það var létt yfir en undir niðri fann maður að spenna var í lofti. „Stóri“ hefur boðað komu sína og það hleypir óneitanlega meiri spennu í bæjarstjórnina. Reyndar var heldur rólegt yfir þeim bæjarfulltrúa Sjálfstæðisflokksins sem mun víkja fyrir „stóra“ því hún dólaði sér bara á Facebook og lét lítið fyrir sér fara.

Oddviti stuðningsflokks „stóra“ var líka rólegur, enda nýbúinn að slá í gegn með því að upplýsa um fimm einstaklinga sem eru á skrá í stuðningsflokknum þrátt fyrir að vera með „stóra“ í liði. Hann var sennilega ekki búinn að fá póstinn frá framkvæmdastjóra stuðningsflokksins um að e.t.v. hefði hann brotið persónuverndarlög með uppljóstrun sinni. (minnir mig á það að fara í rannsóknarvinnu við að athuga hver er refsingin við því að brjóta þau lög!).

Um næstu helgi eru tvö prófkjör og það fór ekki á milli mála að oddviti VG er í framboði, hann fór mikinn á fundinum, talaði landsföðurlega við kollega sína og kom nokkrum góðum málum áleiðis.

En einn var sá fulltrúi í bæjarstjórn sem var léttara yfir en öðrum. Það var nýlegur sigurvegari, forseti bæjarstjórnar, sem brosti bara þó samþykkt hefði verið að tvöfalda Suðurlandsveg. Já, sumt hættir ekki að koma manni á óvart.