Hrós vikunnar

Hrós vikunnar fá liðsmenn björgunarsveitanna um land allt. Þeir hafa unnið ótrúlega magnað starf í vikunni við það að bjarga eigum fólks sem stendur á sama um eigur sínar og aðstoða fólk sem hefur orðið fyrir barðinu á eigum fólks sem stendur á sama um eigur sínar. Þarna breytir engu hvort um er að ræða verktaka á byggingarsvæðum, trampolín eða þakplötur. Allt eru þetta munir sem hefði verið hægt að sjá að væru ekki almennilega vindheldir og því hefði verið hægt að grípa inní. Ég er kannski til í að undanskilja tré í þessu sambandi því ég á afar erfitt með að sjá menn ganga á milli trjáa þegar varað er við stormi og athuga hvort tréið muni fjúka í næstu hviðu!

Last vikunnar fá tveir aðilar. Annars vegar ökumenn vanbúinna bifreiða sem falla í sama flokk og þeir sem eiga fljúgandi og fjúkandi hluti út um allt höfuðborgarsvæðið í vikunni, þ.e. sem eigendur muna sem stendur á sama um eigur sínar. Ég fór í bæinn í gærkvöldi og á Kringlumýrarbrautinni einni voru fjórir árekstrar í gangi á sama tímanum. Þegar þetta hvíta fellur úr loftinu, þið vitið, þetta sem við köllum snjó ... þá á ekki að fara út að aka á bílnum sem er ennþá á sumardekkjunum og það á að taka tillit til aðstæðna. Þetta lærir hver ökumaður í sínum fyrsta ökutíma!

Hinn aðilinn til að fá last eru þingmenn Vinstri hreyfingarinnar græns framboðs sem með málflutningi sínum á Alþingi í vikunni hafa sýnt fram á nauðsyn þess að breyta þingskaparlögunum. Hvaða vit er í því að tala út í hið endalausa um mál sem er jafn sjálfsagt og það að takmarka ræðutíma þingmanna? Með þrasi sínu um þetta mál hafa þingmenn VG skotið sig rækilega í fótinn og hefur verið allt að því aumkunarvert að fylgjast með frammistöðu þeirra á þingfundum þar sem þetta mál hefur verið á dagskrá.