Hárgreiðslustóll bitbein meirihlutans

Í bæjarstjórn í gær var eitt heitasta málið umræða um hvort leyfa ætti konu hér í bæ að reka hárgreiðslustofu með einum stól í bílskúr við heimili sitt. Ótal dæmi eru til um að slík starfsemi fari fram í bænum, þó vissulega séu ekki allar hárgreiðslustofur í bílskúrum.

Þegar ég kynnti mér málið fyrir bæjarstjórnarfundinn þá sá ég að málið var búið að velkjast í bæjarapparatinu frá árinu 2003 og að meirihluti bæjarráðs hafði klofnað í málinu sl. fimmtudag. En einhvernvegin taldi ég þó víst að málið yrði afgreitt með einfaldri atkvæðagreiðslu á bæjarstjórnarfundinum og að konan fengi leyfi til að reka hárgreiðslustofu í bílskúrnum sínum.

En nei ... aldeilis ekki. Bæjarstjóri og formaður bæjarráðs höfðu allt á hornum sér varðandi þessa afgreiðslu. Kom það nokkuð á óvart því fram til þessa hefur bæjarstjóri, a.m.k., verið málsvari einkaframtalsins og öflugrar atvinnustarfsemi í bænum. En ekki í gær.

Eftir að hafa hlustað á örstutta en að mínu viti nokkuð góða ræðu mína um málið sagði bæjarstjóri að ég og við í minnihlutanum hefðum ekki vit á málinu, ég gæti ekki með nokkru móti vitað allar staðreyndir málsins og þess vegna yrði hann að fresta afgreiðslu þess og sjá til þess að við fengjum allar "staðreyndir málsins".  Ég brást vitaskuld ókvæða við og var algjörlega andvíg því að setja málið á ís, enda var ég búin að kynna mér málið vel og reyndar fannst mér það svo sjálfsagt að þetta yrði samþykkt að ég taldi bara að það kæmi ekkert annað til greina.

Gunnar hafði hins vegar sitt fram, málinu var frestað en nú sýnist mér það vera komið öllu lengra en Gunnar gerði ráð fyrir því nú er Reynir Traustason, ritstjóri Mannlífs, búinn að taka málið uppá sína arma og núna er algjörlega ómögulegt að sjá hvar það endar.

http://mannlif.is/ordromur/nr/701