Í minningu Björns Th.

Björn Th. Björnsson er látinn. Sem ungur háskólastúdent við Sagnfræðiskor Háskóla Íslands var ég svo lánsöm að kynnast Birni Th. Björnssyni listfræðingi og lífskúnstner. Hann kenndi listasögu en einhverra hluta vegna taldi ég mig hafa mikinn áhuga á listasögu og gat talið mér til tekna að hafa séð Fæðingu Venusar eftir Bottichelli í Uffizi listasafninu í Flórens. Mér fannst ég sigld og fær í flestan sjó.  Þegar ég mætti í tíma til Björns Th. þá stækkaði heimur minn mikið, þvílíkur fróðleikur, þvílík snilld sem rann uppúr þessum mikla meistara fagurfræðinnar og frásagnargleðinnar.

 
Fæðing Venusar eftir Bottichelli.

Engan hef ég hitt sem hefur jafn mikla frásagnargáfu og Björn Th. Í myrkvaðri stofunni lifnaði hvert málverkið á fætur öðru til lífsins og skipti þá engu hvort um var að ræða meistaraverk eftir heimskunna listmálara eða óþekkta unga listamenn. Mörg málverk standa mér lifandi fyrir hugsskotssjónum, s.s. Morgunverður í guðsgrænni náttúrunni og Stúlkan á barnum eftir Eduard Manet þar sem Björn dró athygli okkar að manninum í speglinum og glasinu á borðinu fyrir framan hana sem varla er málað heldur mikið frekar sjónhverfing þess sem ekki er.

Stúlkan á barnum eftir Eduard Manet, takið eftir glasinu með tveimur rósum á barborðinu fyrir framan stúlkuna.

Björn var ákaflega stoltur af íslensku málurunum, bæði gömlu meisturunum sem og þeim sem á háskólaárum mínum voru ungir og upprennandi. Þetta stolt hans gagnvart íslenskum listamönnum smitaðist yfir á okkur nemendur hans sem í fullkominni andakt drukkum í okkur hvert einasta orð sem féll af vörum meistarans þar sem hann gekk um stofuna, með aðra hönd í vasa og með lítinn kaffibolla í hinni hendinni. Í kaffibollanum var sjaldnast kaffi heldur göróttari drykkur sem jók enn á anda meistarans og dró okkur frekar inní frásögnina og fróðleikinn.

Birni Th. Björnssyni þakka ég uppfræðsluna og lífssýnina.  Ég kveð mikinn meistara og lúti höfði í þökk.