Svona er feðranna frægð fallin í gleymsku og dá!

Ó þér unglingafjöld og Íslands fullorðni synir
Svona er feðranna frægð fallin í gleymsku og dá! 

Fischer var stórkostlegur skákmaður, sennilega einn sá mesti sem uppi hefur verið. Ég man eftir einvíginu 1972 og furðaði mig oft á fréttum um undarlega hætti þessa bandaríkjamanns. Hann mætti jafnvel ekki til leiks og tapaði skákum viljandi. En ég man líka eftir hrifningunni sem greip hina íslensku þjóð þegar hann sýndi nokkur af sínum mögnuðu tilþrifum og stórkostlegu leikjum á reitunum 64. Fyrir það verður hans minnst, en hans verður einnig minnst fyrir þá hegðan sem hann sýndi á síðari árum, hatrið, brjálæðið, sérviskuna og annað sem gerði það að verkum að menn hálfpartinn óttuðust hann enda aldrei að vita uppá hverjum hann gat tekið. Að grafa Bobby Fischer í þjóðargrafreitnum á Þingvöllum er fáránleg hugmynd sem ég vona sannarlega að komi aldrei til framkvæmda.

Í þjóðargrafreitnum á Þingvöllum liggja mætir menn, stórhugar, eldhugar, framsýnir menn, stórkostlegir menn hver á sínu sviði. Þeir Jónas Hallgrímsson og Einar Benediktsson eiga það sameiginlegt að hafa viljað Íslandi allt. Ísland var alltaf í forgrunni ævi þeirra þó hvor þeirra um sig hafi sett það fram á mismunandi hátt. Hugmynd Einars að sölu norðurljósanna er alls ekki eins galin og hún leit út í fyrstu og segja má að vetrarferðir erlendra ferðamanna til Íslands blandist í og með þeirri hugmynd að selja norðurljósin. 

Veit duftsins son nokkra dýrlegri sýn
en drottnanna hásal í rafurloga?
Sjá grundu og vog undir gullhvelfdum boga! –
Hver getur nú unað við spil og vín?
Sjálf moldin er hrein eins og mær við lín,
mókar í haustsins visnu rósum.
Hvert sandkorn í loftsins litum skín,
og lækirnir kyssast í silfurósum.
Við útheimsins skaut er allt eldur og skraut
af iðandi norðurljósum.  

Jónas vildi sjá Ísland sem fullstöndugt, sjálfstætt ríki. Draumar hans lutu að því og hann skilaði þjóðinni hugsunum sínum í einhverjum fegurstu ljóðum sem ort hafa verið.

Ísland! farsældafrón og hagsælda hrímhvíta móðir!
Hvar er þín fornaldarfrægð, frelsið og manndáðin best?
Allt er í heiminum hverfult og stund þíns fegursta frama
lýsir sem leiftur um nótt, langt fram á horfinni öld.
Landið var fagurt og frítt og fannhvítir jöklanna tindar,
himinninn heiður og blár, hafið var skínandi bjart.
Þá komu feðurnir frægu og frjálsræðishetjurnar góðu
austan um hyldýpishaf, hingað í sælunnar reit.
Reistu sér byggðir og bú í blómguðu dalanna skauti;
ukust að íþrótt og frægð, undu svo glaðir við sitt.
Hátt á eldhrauni upp, þar sem enn þá Öxará rennur
ofan í Almannagjá, alþingið feðranna stóð.
Þar stóð hann Þorgeir á þingi er við trúnni var tekið af lýði.
Þar komu Gissur og Geir, Gunnar og Héðinn og Njáll.
Þá riðu hetjur um héröð og skrautbúin skip fyrir landi
flutu með fríðasta lið, færandi varninginn heim.
Það er svo bágt að standa’ í stað, og mönnunum munar
annaðhvort aftur á bak ellegar nokkuð á leið.
Hvað er þá orðið okkart starf í sex hundruð sumur?
Höfum við gengið til góðs götuna fram eftir veg?
Landið er fagurt og frítt og fannhvítir jöklanna tindar,
himinninn heiður og blár, hafið er skínandi bjart.
En á eldhrauni upp, þar sem enn þá Öxará rennur
ofan í Almannagjá, alþing er horfið á braut.
Nú er hún Snorrabúð stekkur og lyngið á lögbergi helga
blánar af berjum hvert ár, börnum og hröfnum að leik.
Ó, þér unglingafjöld og Íslands fullorðnu synir!
Svona er feðranna frægð fallin í gleymsku og dá!

Fischer grafinn á Þingvöllum?

Athugasemdir

[Ómar Þ. Árnason, 20.1.2008 kl. 10:00]

Fyllilega sammála merkilegur karl þarna á ferð en finnst hann ekki eiga heima á þingvöllum...

[Níels A. Ársælsson., 20.1.2008 kl. 10:32]

Sammála þér Ingibjörg.

Fischer á ekkert erindi við Einar Benediktsson á Þingvöllum. Ég veit ekki með Jónas enda örlar fyrir þeim grunsemdum í huga mínum að kappinn sá hvíli lúin bein í okkar fyrrum höfuðborg og hann því fjarri góðu gamni.

[Sporðdrekinn, 20.1.2008 kl. 20:47]

Það er náttúrulega bara fásinna að jarða manninn á Þingvöllum